Meenemen van vis

Het overgrote deel van de zoetwatervissers zet hun vangst weer levend en onbeschadigd terug. Het zien wegzwemmen van een grote karper of snoek maakt de beleving van een visdag immers compleet. Toch zijn er ook sportvissers die af en toe graag een vis voor eigen consumptie meenemen. Daar is niets mis mee, mits het binnen de regels blijft.

De regel in Zeewolde op water van HSV “Ons Stekkie” Zeewolde zijn duidelijk.

Voor alle roofvis en karper geldt een algemeen meeneem verbod, de vis dient na gevangen te zijn direct op hetzelfde water te worden vrijgelaten. Ook op de ingebrachte wateren.

Het meenemen van aasvis ( witvis) is beperkt toegestaan conform landelijke regels!

Op alle overige Nederlandse water wateren gelden lokale of landelijke regels.

Voor veel zeevissers is het meenemen van zelf gevangen vis – uiteraard alleen vanaf de minimummaat en binnen de eventueel geldende vangstbeperking – een vanzelfsprekend onderdeel van het vissen. En laten we eerlijk zijn: een kakelverse wijting, schar of zeebaars is niet te versmaden. Daar hoeven we verder ook niet te krampachtig over te doen.

Individuele meerwaarde
Een andere reden voor het niet meenemen van zoetwatervis is de zorg voor het visbestand. Sportvissers vangen bovendien graag grote (dus meestal oudere) exemplaren en vooral in kleine, afgesloten wateren is het aantal metersnoeken en megakarpers bijvoorbeeld beperkt.

Daar komt bij dat vooral grote karpers vaak meerdere keren worden gevangen, individueel worden herkend en soms zelfs een eigen naam krijgen. Deze grote vissen hebben daardoor een individuele en emotionele meerwaarde. Komt zo’n specimen eindelijk op de kant, dan wordt ‘ie met alle egards behandeld en na het maken van de foto’s weer voorzichtig teruggezet. Natuurlijk in de hoop dat deze vis in de toekomst nog groter wordt en nog een keer op de onthaakmat belandt.

Catch & Release
Een derde reden voor de ‘catch & release cultuur’ ligt in de geschiedenis van de sportvisserij zelf. Halverwege de vorige eeuw was de visstand in het binnenwater door vervuiling en beroepsmatige overbevissing nog maar een fractie van de omvang van de huidige visbestanden. De opkomende sportvisserij zag daarom al snel het belang van het weer levend terugzetten van de vangst. Vooral wijlen Jan Schreiner, de nestor van de moderne hengelsport, brak in zijn vele boeken en publicaties een lans voor het terugzetten van alle zoetwatervis.

Persoonlijke keuze
Een zelf gevangen vis is tegelijkertijd het meest eerlijke ‘scharrelvlees’ dat er bestaat. Of het verantwoord is om vis mee te nemen, is afhankelijk van de aanwezige visstand en wordt daarom bewaakt door de kaders die de Visserijwet en – op het zoete water – de visrechthebbende stellen.

Naast minimummaten dien je je uiteraard te houden aan de vangstlimieten en terugzetverplichtingen. Wat dit laatste betreft hebben veel hengelsportverenigingen en -federaties een meeneemverbod ingevoerd voor karper en snoek; en in sommige gevallen zelfs een totaal meeneemverbod voor alle vissoorten.

Of je – mits binnen de geldende regels – nu wel of niet een visje voor in de pan meeneemt, ziet Sportvisserij Nederland daarom als een persoonlijke keuze.